Ouder dan je denkt

Simpel omschreven is artificiële intelligentie "de uitvoering van taken door een (computer)systeem waarvoor normaal gesproken menselijke intelligentie nodig is". Voorbeelden bij uitstek zijn probleemoplossend denken, leren op basis van ervaringen of complexe besluitvoering. Het zal misschien verbazen, maar dat concept is allesbehalve nieuw. Al eeuwenlang denken we na over kunstmatige wezens en systemen die op zichzelf menselijke handelingen kunnen uitvoeren.

De oude Grieken vertelden over mythische, bronzen wachters die door mensen werden gemaakt om hen te beschermen tegen vijanden, en in de 11^eeeuw werden Europese hovelingen verbaasd met zogenaamde ‘Automaten’. Dat waren mechanische dieren of structuren die zelfstandig konden bewegen. Middeleeuwse robots, zeg maar.

Een eerste wetenschappelijke toepassing komt er in de 17^e eeuw met de uitvinding van het eerste rekeninstrument door meneer Blaise Pascal, die zijn toestelletje origineel 'de Pascaline' doopte. Dit instrument kon autonoom verschillende berekeningen maken. Het ligt daarmee aan de basis de eerste moderne computers, zo’n driehonderd jaar later.

Het model voor die eerste computers hebben we te danken aan Alan Turing, die tegelijk nadacht over ‘machines die niet alleen op zichzelf taken kunnen uitvoeren, maar ook een vorm van autonome intelligentie vertonen’. Zijn theorieën leiden er uiteindelijk toe dat in de jaren ’50 een Amerikaanse wetenschapper deze hele discipline samenvat onder de noemer ‘Artificial Intelligence’, kortweg AI. The rest, as they say, is history.

Toepassingen in de verzekeringssector

Sinds de opkomst van digitalisering binnen de verzekeringsindustrie, dat intussen al wel wat jaren aan de gang is, wordt AI reeds voor verschillende doeleinden gebruikt. De meeste van die toepassingen vinden we echter aan de achterkant van verzekeringsprocessen.

Neem nu de verwerking van documenten, waarbij deze automatisch worden uitgelezen door een systeem dat de data vervolgens gestructureerd invult. Zowat elke verzekeraar in België maakt van dergelijke technologie gebruik voor de verwerking van schadegevallen. Diezelfde schadedossiers worden trouwens in veel gevallen ook door AI gecontroleerd op fraude. Een ander, meer geavanceerd voorbeeld is dat waarbij bepaalde gebeurtenissen of handelingen door een computer worden voorspeld, zoals koopgedrag of risicopatronen. Dat noemt men in AI-land  ‘predicitive modelling’.

Ongeacht de manier waarop AI vandaag doorverzekeraars wordt ingezet, het doel was in het merendeel van de gevallen steeds dezelfde, namelijk efficiëntiewinst. Tot voor kort werd AI-technologie vooral gezien om processen sneller en doeltreffender te maken. Logisch, want dat voelen we natuurlijk direct onderaan de streep.

“Ken jij onze chatbot al?”

Door het succes van verschillende AI-toepassingen aan de achterkant van verzekeringsprocessen, werd er natuurlijk ook geëxperimenteerd met toepassingen aan de voorkant. ‘Customer facing AI’, zoals men dat dan noemt.

De bekendste vorm daarvan zijn chatbots. We spraken allemaal wel eens met die vriendelijke, virtuele assistente die voor tal van bedrijven onvermoeibaar de klantendienst bemant en het eerste aanspreekpunt zou moeten zijn bij vragen of problemen. Vaak was de ervaring daarmee eerder teleurstellend, en chatbots werden daardoor in de verzekeringssector (en ver daarbuiten) al snel afgeschreven als oppervlakkig en onbetrouwbaar. Zowel gebruikers als ontwikkelaars verloren het geloof, en de chatbots werden vervolgens vaak naar één of andere vergeethoek op de website verbannen.

“Zowel gebruikers als ontwikkelaars verloren het geloof, en de chatbots werden vervolgens vaak naar één of andere vergeethoek op de website verbannen” 

Recent werden deze virtuele helpers echter nieuw leven ingeblazen door het Amerikaanse OpenAI. Zij brachten in het najaar van 2022 de chatbot der chatbots op de markt: ChatGPT. Het bedrijf onder leiding van CEO Sam Altman, een bekend gezicht in Silicon Valley, verbaasde vriend en vijand met de enorme kracht van hun GPT, of voluit ‘Generative Pre-trained Transformer’. Zij trapten een onomkeerbare beweging in gang die volgens velen de wereld voorgoed zal veranderen.

Belangrijker dan vuur en elektriciteit

Google-baas Sundar Pichai noemt het “een technologische ontwikkeling die meer impact zal hebben dan de uitvinding van het vuur, elektriciteit of het internet”. Andere technologische zwaargewichten zoals Tesla’s Elon Musk, roepen dan weer op tot een ontwikkelingspauze zolang we de echte impact en potentiële gevaren van AI niet beter kunnen begrijpen en, zo nodig, deze kunnen beperken.

"Artificiële intelligentie is een technologische ontwikkeling die meer impact zal hebben dan de uitvinding van het vuur, elektriciteit of het internet" - Sunder Pichai, CEO Google

Maar wat maakt de recentste maanden zo anders dan pakweg de afgelopen 50 jaar? Wel, aan de basis daarvan liggen de zogenaamde LLM’s, voluit ‘Large Language Models’. Een Large Language Model is een computermodel dat taal begrijpt en analyseert om zo een menselijk antwoord te kunnen formuleren. Dankzij de succesvolle ontwikkeling en wereldwijde uitrol slaagde OpenAI er in de vooruitgang van artificiële intelligentie in een ongeziene stroomversnelling te brengen. Niet zozeer omdat hun resultaten baanbrekend zijn, maar omdat de manier waarop ze toegankelijk werden gemaakt zorgen voor een ware democratisering van wat voorheen complexe, vaak ontoegankelijke technologie was. 

Het is die publieke toegankelijkheid die nu zorgt voor een ware 'AI-goldrush', en die tegelijk voeding geeft aan de angst van heel wat mensen. Artificiële intelligentie heeft dankzij haar recente vooruitgang reeds meermaals bewezen dat het taken niet alleen sneller kan uitvoeren dan een mens, maar dat het vaak ook betere resultaten haalt dan haar menselijke tegenhangers ooit zouden kunnen.

Opvallend is ook dat die concurrentie niet gekomen is waar ze initieel werd verwacht. In het verleden werd voorspeld dat simpele en repetitieve taken als eerste zouden vervangen worden, en dat opdrachten die een meer diepgaande kennis of vorm creativiteit vereisen buiten schot zouden blijven. Die theorie blijkt nu echter van tafel geveegd. In de afgelopen maanden slaagden AI-toepassingen erin om met verbazende precisie de beurs te voorspellen, correct juridisch en medisch advies te geven, of zelfs in enkele seconden indrukwekkende kunst te produceren.

Wat nu?

We kunnen ons dus terecht afvragen wat we van deze veelbelovende maar mogelijks ook onheilspellende technologie kunnen verwachten. Een techno-optilmist zou zeggen dat deze technologie het leven voor iedereen een stuk gemakkelijk zalmaken. Verregaande automatisering, ongezien snelle toegang tot kennis, een robot-helper dag en nacht aan je zijde en ga-zo-maar-door. Klinkt goed!  

De omgekeerde redenering kan echter evengoed gemaakt worden. Als huisartspatiënten in de Verenigde Staten vandaag al aangeven zich beter geholpen te voelen door een ‘AI-dokter’, én als dan ook nog eens blijkt dat de gestelde diagnoses vaker correct zijn, hoe kijk je dan als huisarts naar deze technologie?

 “Amerikaanse studie toont dat huisartspatiënten liever én beter geholpen worden door AI-dokters”

Ook binnen onze eigen, geliefde verzekeringssector zitten we met heel wat vragen. Voor de meeste spelers is AI namelijk nog een zwarte doos. En wat onbekend is, is vaak ook beangstigend. In de zoektocht naar antwoorden kan het een goede eerste stap zijn om zich te gaan verdiepen in zowel de mogelijkheden als risico’s van de technologie. Vertrouwd worden met én op de hoogte blijven van AI kan daarbij dus tot oplossing dienen. Om makelaars daarin te ondersteunen zette WeGroup zelfs een geheel nieuwe dienst op, waarbij makelaars en hun medewerkers tijdens een ware AI-workshop op kantoor worden ondergedompeld in de wereld van AI en ontdekken hoe de technologie vandaag al kan ondersteunen in de dagelijkse werking. 

Hoe dan ook, over één iets zijn zowel de ware gelovers als de doemdenkers het al eens: artificiële intelligentie is hier om te blijven en het is aan de mens om nu om te leren gaan met haar eigen, slimste creatie.

Dit artikel werd voor meer dan 60% geschreven door een artificieel intelligent systeem. Daarbij heeft het systeem beroep gedaan op publiek beschikbare kennis, en werd het door de menselijke auteur aangestuurd om kritisch na te denken over de gemaakte stellingen, de weergegeven informatie en de algemene context van het artikel dat je net te lezen kreeg.